A RESTful API(Representational State Transfer) არის არქიტექტურისა და პროტოკოლის ტიპი განაწილებულ სისტემებში აპლიკაციის პროგრამირების ინტერფეისების(API) დიზაინისა და მართვისთვის. RESTful API აგებულია არქიტექტურის ფუნდამენტურ პრინციპებზე REST, მეთოდი, რომელიც აღწერილია როი ფილდინგმა 2000 წლის დისერტაციაში.
ძირითადი მახასიათებლები RESTful API მოიცავს:
მისამართებზე დაფუძნებული წვდომა
თითოეული რესურსი წარმოდგენილია URL-ით(Uniform Resource Locator), რომელიც სისტემებს საშუალებას აძლევს დაუკავშირდნენ HTTP მოთხოვნებს, როგორიცაა GET, POST, PUT და DELETE.
მოქალაქეობის არმქონე წვდომა
კლიენტის ყოველი მოთხოვნა შეიცავს საკმარის ინფორმაციას, რომ სერვერმა გაიგოს მოთხოვნა წინა მდგომარეობის შესახებ ინფორმაციის დაყრის გარეშე. სერვერი არ ინახავს ინფორმაციას კლიენტის მდგომარეობის შესახებ მოთხოვნებს შორის.
HTTP მეთოდის გამოყენება
RESTful API იყენებს HTTP მეთოდებს(GET, POST, PUT, DELETE) თითოეული მოთხოვნის მიზნის დასადგენად. მაგალითად, გამოიყენეთ GET ინფორმაციის მისაღებად, POST ახალი მონაცემების შესაქმნელად, PUT განახლებისთვის და DELETE წასაშლელად.
მედიის ტიპების გამოყენება
მონაცემები გადაიცემა ქსელში ისეთი ფორმატების გამოყენებით, როგორიცაა JSON, XML ან სხვა მორგებული ფორმატები. თითოეულ მოთხოვნას სჭირდება მონაცემთა სასურველი ფორმატის მითითება.
რესურსის იდენტიფიკაცია
რესურსები იდენტიფიცირებულია უნიკალური URL-ებით, რაც საშუალებას აძლევს კლიენტებს წვდომა მიიღონ რესურსებზე ბილიკზე დაფუძნებული იდენტიფიკატორების გამოყენებით.
ქეშირებადი
მოთხოვნები და პასუხები a-სგან RESTful API შეიძლება ინახებოდეს კლიენტის ან პროქსი სერვერის მეხსიერებაში მუშაობის ოპტიმიზაციისთვის.
ფენიანი სისტემა
არქიტექტურა REST საშუალებას იძლევა დაამატოთ შუამავალი ფენები, როგორიცაა დატვირთვის ბალანსერი ან პროქსი სერვერები, რათა გაზარდოს მასშტაბურობა და მართვადი.
RESTful API-ები ფართოდ გამოიყენება ვებ და მობილური აპლიკაციების შემუშავებაში, რაც უზრუნველყოფს ეფექტურ კომუნიკაციას და მონაცემთა გაზიარებას აპლიკაციებს შორის. ძირითადი ვებ სერვისები, როგორიცაა Facebook, Twitter და Google, ასევე იყენებენ RESTful არქიტექტურას დეველოპერებისთვის API-ების უზრუნველსაყოფად.